MUTIL MALTZURRA

Zorionez, ostirala haiegatu zen eta lagunekin geratu nintzen.
Ez ginen geratu betiko lekuan, mexiko parkean baizik, Logroñoko parke txiki batean, justu nire etxetik Logroñoko beste aldeanzegoen parke batean. Yaguetik ateratzean, autobusa hartu eta jaitsi nintzen Yague ondoan zegoen auzo batera joan nintzen nire lagun onena deitzeko eta gratutako lekura joateko.

Autobusetik jaisterakoan Miki deitzeko, tabakoa hartu, bat hartu etazigarro bat egin nuen, erretzeko gogoa bait-neukan. Mikik, jada, ni itxaroten zegoen bere portalean.

-Martin! zer moduz?- gadetu ninduen- eta zer erretzen hari zara?
-Ondo nago, nire gurasoek kokoteraino naukate, ez didate ezer egitea uzten, esan didate gaueko hamabietan etxean egon behar naizela. A! Lasai, tabakoa da-eta, ez dauka ezer arrarorik.
-Bale, zuk esaten duzuna. Baino badaukat arazo bat, bai! Ze ezin duzu erre!
-Ya, eta hori nork esaten du?
-Hori legeak esaten du, zure gurasoek eta nik!
-Ba beitu ze kasu egiten dizuedan zuek esandakoari.

Elkarrizketa bukatzerakoan, mexiko parkerantz habiatu ginen eta lagunekin elkartzean, ikusi nuen lagun batek beste bati piercing bat eginten.

-Piercing bat egiten hari diozu?
-Bai, modan jarri dira, eta oso ondo daude.
-Gero niri jarri ahal didazu bat?
-Nahi baduzu...-erantzun ninduen- joann txinatar batera erostera piercing-a eta bueltatu.

Txinatarrera joan, piercing-a erosi eta bueltatzerakoan nire laguna itxaroten hari zatzaidan.

-Martin, gora begiratu eta ez pentsatu ezertan, baino hori baino lehenago, esaidazu non nahi duzun.
-Beheko ezpainean nahi dut. Zenbat iraunduko du honek?
-Bueno, ez hain beste, azkar egingo dut.

Hasieran min handia egiten zidan, zuloa egiterakoan, baino... bukatzerakoa... ondo geratzen zitzaidala pentsatu nuen... eta ez nuen pentsatu gurasoengan.

Egun berean, parrandaz joan ginen eta asko edan ondoren, lagun batek kokaina eskaini zidan, eta nik baietz esan nion. Probatu ondoren, nire munduan nengoen.

Hurrengo egunean etxean aurkitu nintzen, ez nintzen ezertaz gogoratzen eta min handia neukan gorputz osoan.

Arropa kendu eta gero, dutxatzeko, iksui nuen baita ere zauritzoak nituela besoan, jeringila bat sartu izan banu bezala.
Dutxatu ondoren gurasoekin joan eta nire gurasoak ni itxoiten zeuden.

-Martin, tori pote hau eta han txiza egin, test bat egingo dizugu, esan genizugun bezala. eta piercing-ari buruz hitz egin behar dugu...
Ez nuen eztabaidatzeko gogorik ezta indarrik ere... onduan putean txiza egin eta potea nire gurasoei eman nien.

Testa egin zidaten eta positibo eman nuen bost droga ezberdineta. Dena berdin zitzaidan. esan zidaten zigortuta egongo nintzela denbora asko eta hori entzutean kalera joan nintzen eta ihes egin nuen.

Orain hemen nago bi urte ondoren, eta yonki batean bihurtuta, hil zorian eta lekurik ezer ezerrekin bizi ahal izateko...

Benetan beharrezkoa da?

Gaur "Irribarre egin du" testua irakurri dut Berria aldizkarian. Irakurtzen ari nintzela, konturatu naiz bertan esaten duten guztia egia dela. Batzuk, mugikorrarengandik bizi dira, haien menpean, baina ez dugu ikusi nahi. Altxatu, eta telefonoa begiratu. Gosaldu ondoren, mugikorra begiratu eta horrela egun guztian zehar. Baina, ba al dakite batzuk mugikorrik gabe bizitzen?

Duela 40 urte edo gutxiago, jendeak ez zuen mugikorrik ez eskuko telefonorik erabiltzen. Orain, bat-batean guztio daukagu mugikorra eta beti eramango dugu gurekin. Lehen mugikorrik gabe bizi bazen, zergatik ez orain?

Egia da gauzak aldatu direla, baina beharrezkoa delako daukagu edo nahi dugulako da? Telefonoek, edo teknologia orokorrean, pertsonen komunikazioa aldatu du. Edo hobeto esanda, aurrez aurreko komunikazioa. SMSen bidez jende pilo bat komunikatzen da, edota telefonoz hitz egiten, eta zertarako gelditu egun batean, telefonoz hitz egin ahal badugu? galdetu da gendeak.

Batzuentzat teknologiak onurak ekarri ditu, beste batzuentzat kalteak baina teknologiak munduko desorekaren arrazoi bat da... Nola aurreratu da hainbeste mundua urte gutxitan?

UXUE FERNÁNDEZ-ANDES ARBULU

Iritzi Testua

Nire ustez gaur egungo herri garatuen jende ia guztia ezingo zen mobilik gabe bizi.
Kalera ateratzen zarenean 10 pertsonetatik 3 daude mobiletik hitzegiten.
Mobilak garrantsitzuak dira,familiarekin kontaktuan egoteko eta jendeaa lokalizatzeko.
Baina nira ustez jende geiena ez du mobila gauza horietarako erabiltzen,kapritzo bat bezala.
Nire ustez mobilekin diru asko gastatzen da,eta diruarekin batera denbora.
Nire ustez mobila ez da beharrezkoa,ordutegi finko batekin eta pertsona erresponsable bat baldin bazara ez zaizu faltatzen mobila.

MOBILAREN IRITZIA

Ni adoz nago zurekin,gendea asko mobilik gabe ezin da bizi , hau da mobilarekiko menpekotasuna dute.Hatso kaletik nengoela , mutik neska talde bat topatu nuen 10 pertsonekoa.10 pertsona orietatik 9 mobila zuten eta bestea hitsoiten ari zen mobil berri bat atera arte.Orduan bat batean bat ezan zuen Aifona 4 erosiko zuela eta denok hasi ziren ezaten beraiek itsoingo zutela aifon 5-tari.Orduan nire iritziz mobilik gabe ezin dena bizi araso bat dauka , eta nire ustez medikura joan bear da.

Diego Sanchez Amelibia

IRITZI TESTUA

2005 eko abenduaren 1 ean Uxue Apaolazari irakurri nion testua abiapuntu bezala hartzen, esan dezaket, gaur egungo gazteak, mugikorrarekin adipzioa daukagula eta guztiz kaltegarria de guretzako.

Gaur egungo gazteak, mumugikorrei lotutak gaude, eta gazteak esaten dudanean, era sartzen ditut 8 eta 9 urteko umeak, gaur egun ze mutil edo neska ez dauka mugikor garesti bat?

Baina ez pentza hauek izatea aurrerapen bat dela, hobeto esanda gure osasunerako kaltegarriak dira. Ain zuzen, mugikorrak praken poltzikoetan eramatea, potroietatik gertu, esterilizazio eragiten du eta baita ere konprobatuta dago mugikorra daukaten jendea mugikorra ez daukatenak baino estres gehiago daukate.

Baina baita ere beste jendeen bizi kalitatea kaltetzen dugu, ze mugikorrak egiteko erabiltzen diren materialak, herrialde pobretuetatik ateratzen dira, langilei esplotatuz.

Hau dena jakinda, niree ustez mugikorrak ez dira aurrerapen bat, atzerapen bat baizik, ze ez gara guk bakarrik kaltezen, hirugarren munduko beste jendea ere.

Beraz mugikor bat erosterakoan, hobetu pentsatu merezi duen ala ez.

Iritzi Gutuna

Mugikorrak, abantaia edo desabantaia?

2005eko abenduaren batean Uxue apaolazari irakurri nion eta bere testuak, pentsaeraztea egin zidan, beharr-beharrezkoak dira telefono mugikorrak?

Alde batetik, mugikurrak, dirua ateratzeko bakarrik balio dute, baina diru hori guk es dugu irabazten, gu egiten duguna da diru hori galtzea, bai konpaniei ordainduz( Mobilestars... ) bai
mugikorren etxeei ordainudz ( Simsun...). Gainera ez dugu behar bezala mugikorrak erabiltzen, tuntunarena egiteko baizik.
Hale ere, mugikorran haien garrantzia dute, ditzeko bakarrik erabiltzen badira. Adibidez, lanerako edo urgentzietarako erabiltzea beharrezkoa da, beraz, nik ez nituzke kenduko, erabilera zehatz bat dutelako eta ekonomia mugitzen dutelako.

Ondorioz, laburbilduz, telefono mugikorrak beharrezkoak dira, baina era egokian erabiltzen baditugu, ez lelokeriak egiteko, deitzeko baizik.

Iritzi gutuna

2005 eko abenduaren 1 ean Uxue Apaolazari irakurri nion textuan oinarrituta, nire ideia botako eta defendatuko dut:

Nik ez nago haren partez, mobilak horre erabiltzearen ondorioa, gastu tonto bat da, ere, bera dituen sentimenduak asko exageratzen ditu, eta hori guztia frogatzeko hona hemen botako dotudan ondorio batzuk.

Beti mobilarekin badago, ez dira aurpegiz-aurpegi ikusten eta edozein pertsonarekiko inkomunikazioa sortzen du, ere mobilaren uinak kaltegarriak dira gure sistemarako.

Josu Zabal Marañon

Area 51

2022. urtea zen eta NASA aurrerapen andia egin zuen komunikabideetan.

Ezpaziontzietan jarri zuten teknologia berri hau eta lehenengo 3 hilabeteetan 8 ezpaziontzi bidali zituzten frogatzeko. Bakoitza gure sistemako planeta bakoitzera bidali zituzten. Egun batzuk pas ondoren 3 ezpaziontzik komunikatzeko ahalmena zuten baina beste bostak, asteroide gerritik kanpo zeudenak ziren.
NASAk horietatik jasotako azken mezuan zioen arabera beste leku batetako bizitzarekin kontaktuan zeudela eta beraien komunikabideetan zeudela eta beraien laguntza jaso zutela zeren eta asteroide baten kontra jo zuten eta extralurtarrak laguntzera zioaztela.
Baina 3 urte igaro ziren beraien notiziarik eta hiltzat eman zituzten beste 3 ezpaziontzi lurrera aiegatzean.
Baina denek ezpazioan hilda zeudelakoan NASAren eraikin batean seinale bat jaso zuten, ezpaziontzi bateko kapitaina zen eta bere hitzen arabera 3 hilabete ondoren etorriko zirela lurrera bueltan eta beraiekin beraien heroiak extralurtar batzuk lagunak egiteko asmotan eta erlazio politiko bat sortzeko asmotan.
Lurrean bilera bat egin zuten munduko potentziarik andienak biltzen erabaki bat artzeko asmotan. Erabaki bat artu zutenean guztiek ez zuten pozik artu zeren eta munduko herrialde boteretzuenak ere zikin jolasten zutenak ziren eta beraiek nahi zutena zen teknologia extralurtarra artzea beraien ekintzetarako.
3 hilabete igaro ziren eta lurreratzeko lekuan mundu osoko komunikabideak zeuden, gobernu guztietako lehenakariak eta hainbat empresari, pertsona garrantzitsu eta astronauten familiak.
Ezpaziontzitik atera ziren odeien artean eta jende guztia atzera bota zen. Ezpaziontzia lurra artu zuenean atea ireki zen eta 5 ezpaziontziko 30 astronautak atera ziren eta beraien atzetik bost alienijen a eta gendartean txutxumutzuak entzuten asi ziren eta harriduraz eta beldurrez begiratzen zieten.
Hasieran gobernuen ordezkarien aurrean jartzean isilune luze bat egon zen baina azkenean batzorde batera eraman zieten eta gela pribatu batean egon zien eta azkenean bazkari batera gonbidatu zieten extralurtarrei eta beraiek lurreko janaria dastatzeko gogoz bazkarira joan ziren.
Horrela egun batzuk pasa ziren eta extralurtarrak etxera bueltatu nahi zutenean beraien ezpaziontzia ez zegoela konturatu ziren eta orduan konturatu ziren gobernuek nahi zutena beraien teknologia zela baina beranduegi zen eta kolpe bat zentitu zuten buruan.
Esnatu zirenean burdinezko gela betean zeuden eta bakarrik zirrikitu bat zeukaten kanpoarekin komunikatzeko leku bakarra.
Munduko zientzialari guztiek beraien teknologia ikertzen igaro zituzten urtean eta extralurtarrak Area 51 deituriko eremu batean zeuden betirako giltzapeturik baina lurrean gende asko extralurtarrei ezarritutako zigorraren kontra zeuden.
Gobernu asko askatasunaren alde jarri ziren eta hauen kontra zeuden beste gobernuak liskar gogorrak izan zituzten beraiekin arten.
3. Mundu Gerra bat sortu orduan eta askatzaileak eta oprimidore gobernuak sortu ziren eta gobernu haulenak lehenengoak izan ziren desagertzen.
Garai artan zientzialariek extralurtarren teknologiarekin teknologia militarrean ezarri zuten obekuntzak lortzeko eta gobernuek konturatu ziren guztiek berdinak zirela. Haien teknologia gauza berdinetarako erabiltzen zutela eta orduan bakea zinatu eta orduan hasi zen lurtarren urrezko aroa beste galaxiak kolonizatzen eta konkistatzen .
Baina urte batzuk igaro zirenean eta lurtarrek unibertsoan zehar beldurra zabaltzen ari zirenean Lurreko hiri nagusietan OVNIak agertzen hasi ziren.

Saharatik, Nafarroako baso ikusgarrira.

Bazen behin Jandú izeneko hamabi urteko mutil txiki bat. Ile eta azal beltzaranak eta begi marroixkak zituen. Jandú Saharakoa zen.Adoptatu zutenez, Oionera etorri zen aita eta ama berriekin bizitzera.
Arratsalde batean aitonaren ertxera joatea pentzatu zuten, eta horrela egin zuten...
- Jandú, goazen aitonaren etxera.
- Bai, bai ezagutzeko irrikaz nago!. Nafarroako oso herri txiki batera heldu zirenean, herriko hirugarren baserriko atea deitu egin zuten:
- Kaixo aitona!

- Kaixo mutil! Badakizu zer daukadan zuretzat? Saharako gauza bat, argazki bat.

- Zer polita, aitona. Kontatuko al didazu istorio bat?

- Bai, noski! Baserrian bizi zen mutiko baten istorioa kontatuko dizut. Bazen behin Nafarroako baserri batean hamar urteko mutiko bat, Homer izenekoa, bere aitonekin bizi zen. Jonek ile gorrixka zuen eta begi urdinak zituen. Oso alaia zen, eta ez zitzaion batere gustatzen goiz altzatzea ikastolara joateko eta ardiak mendira eramatea erez. Iratzargailua behar zuen esnatzeko, egunero berandu iristen zen ikastolara eta! Behin, ardiak mendira zeramatzalaq, ardi batek eskapatu egin zen. Homer konturatu zenerako, ardia oso hurrun zegoen, eta ez zuen aurkitu.Orduan, erabat tristatu zen eta zuhaitz batetan eseri zen, pentsatuz ardia nora joan ote zen.

Homer pentsatu zuen: Badakit, basora joango zen, hango iturrian ura edatera. Orduan, ardiak txakurraren babespean utzi zituen eta baasora joan zen ardiaren bila. Basora iritsi zenean, iturrira joan zen ea ardia non zegoen begiratzera, baina han ez zuen ardiaren harrastorik aurkitu. Orduan, otso batek jango zuela ardia pentsatu zuen eta triste-triste aitonaren etxera bueltatu egin zen korrika batean. Aiotonaren baserrira iritsi zenean, sartu baino lehen, aitonari nola azalduko zion pentsatzen gelditu zen. Sartu zenean,aitona gazta egiten ari zen. Eta Homer pentsatu zuen, zigor bezala ez ziola utziko gazta jaten.
- Oso goiz etorri zaraa, zerbait gertatu zaizu?
- Bai, horretaz hitz egitera etorri naiz, ardi batek ihes egin zait eta otso batek jan duela uste dut. Ez dakit zer egin. Barka nazazu aitona... - triste-triste esan zion.
- Ez dakit zertan pentsatzen hari zinen! Joan oraintze bertan basora bere bila eskopeta batekin eta,otsoarekin topo egiten baduzu, akaba ezazu.
- Ongi da, aitona.- esan zuen Homer poz handizx.
Segidan, eskopeta hartu eta basora joan zen otsoa akabatzera. Basoan, ardiaren kanpaitxoa aurkitu zuen. Orduan, Homerrek hartu eta bere poltsan gorde zituen. Ardiaren arrasto bat daukat! , pentsatu zuen bere bururajo. Homer otsoa akabatzera joan zen, baina otsokumeak ikusi zituenean, amarik gabe kumeak hil egingo z- Eta ipuina bukatu da, Jandú!

Tirrin-tirrin! Etxeko txirrinnga jo zuen

- Aita eta ama etorri dira. Aio, aitona!

- Aio Jandú kuttuna ,zaindu zaitez!

AMETS SAKONENA...

AMETS SAKONENA…

Gaur goizean, txirrinarekin esnatu naiz. 11ak ziren postaria nire etxeko atea jo duenean. Ohetik altxatu naiz eta sukaldera joan naiz atea irekitzera. Atea ireki, eta neska Eder bat zegoen nire zain. Neska altua, polita eta nolako gurputza zeukana! Zerbait niretzat ekartzen zuen eskuetan, zerbait handia. Paketea eman, papera sinatu eta agertu egin diot.

Ez nekien norena izan litzateke pakete hau. Irekitzen hasi naiz, eta nire arrebaren eskutitz bat zegoen. Nire urtebetetzearen oparia zen, eta eskutitza ireki dut irakurtzeko.

Aupa Martin!

Lehenik eta behin… ZORIONAK! Barkatu atzerapenagatik vaina ezin izan nuen zure urtebetetzera joan. Nire mutil lagunari beso apurtu zitzaion eta berarekin para izan behar nuen gau eta egun guztia ospitalean. Berandu zen jada herrira joateko, loguerez Beteta negoen.

Beno, eta zer moduz zaude 28 urterekin? Zaharrakoa nabaritzen zara? Ja,ja,ja,ja. Pentsatua daukat hurrengo asteburuan herrira joatea visitan. Handik ibiliko zara ezta?

Espreo dut nire oparia gustokoa izana.

Besarkada handi bat zure arrebaren partez!

Muxu handi bat, Maialen.

Aulkian eseri, eta paketea irekitzen hasi naiz txakurraren ondoan. Gure txikitako argazki bat da, eta marko batean dago jarrita. Izugarri polita da opari hura, sentimenduz betea.

Pozez hasi naiz eguna. Goizeko 12ak dira eta ez dakit oriandik ze egingo dudan egunean zehar. Nire amaren etxera joan behar naiz gauza batzuk eramateko, baina egia esanda ez daukat inolako gogorik. Kalera irtetzen naizen bakoitzean, gauza arraroak ikusten ditut. Benetan harrigarriak. Jendearen janzkera; ez dauka hitzik. Jendea kalean lo egiten, etxerik Gabe eta dirua eskatzen; Benetan, ez dago eskubiderik.

Dutxara noa, esnatu egingo naiz eta etxe azpiko okindegira jaitsiko naiz ogia erostera. Etxetik atera, okindegira iritsi eta… zelako ilara! 10 pertsona gutxienez zeuden itxaroten. Buelta bate matera joan naiz ea jendea laster bukatzen zuen. Esandako moduan, okindegitik atera eta jendea kalean eskatzen, dirurik gabe, gosez hiltzen… Beste batzuk ordea, tabernetan dirua alferrik gastatzen… Zertan pentsatzen du batzutan jendea?

Okindegian nago berriz bueltan eta persona bat bakarrik dago ilaran.

-Ogi barra bat mesedez- Eskatu diot okinari.

Ogia hartu eta etxerantz abiatu naiz berriz ere. Ez nuen batere gogorik kalean igarotzeko. Etxera iristean bazkaria prestatu behar nuen, baina gaur larunbata, nekez altxatu naiz eta horrek gogoak kendu dizkit guztia egiteko.

Hozkailuan dagoen atzoko afaria bazkalduko dut gaur. Oraindik goiz da bazkaltzeko, beraz ohean etzango naiz denbora batez ordubiak arte gutxigorabehera. Konturatu gabe, amets sakon-sakon batean sartu naiz. Ametsean, neska eder batekin nago, eliza batean, dotore jantzita. Nire eskontzan nago… Emakume hau, postaria da. Elizeko musika hasi da jotzen eta Jaione, laster nire emakumea izango dena, ate nagusitik sartu da zuriz jantzita. Ze polita dagoen… ikaragarri. Nire bizitzako egun zoragarriena da, alaiena. Niregana hurbiltzen hari zen Jaione non bat-batean….

UXUE FERNÁNDEZ-ANDES ARBULU

Afrikako Bidaia

Sierra Leonako herrixka txiki batean familia pobre bat bizi zen:Aita Achmed deitzen zen,egunero lan egiten zuen bere baratzean igandeetan ateratzen zuena saltzeko herriko azokan,ama Fatoumata deitzen zen eta egun guztian Jegdi bere semearekin zegoen etxeko lanak egiten.
Herrixka txiki horretan ez zuten ondo bizitzen,ura ewskaza zegoen,eta astero errebeldeak etortzen ziren zeukaten dena sakeatzera.
Achmed ez zuen ia dirua irabazten errebeldeengatik,astean egiten zuen lana ez zitzaion ia ezertarako balio.
Egun batean turistak joan ziren herri horretara ikusteko nola zire egunak afrikako herri normal batean,turistei gazteizko folleto bat erori zitzaien.
Jegdi merkatura abiatu zen, merkaturako bidean Gazteizko folleto bat aurkitu zuen, ikustean korrika joan zen folletoarengana eta poltzikoan sartu zuen eta etxera abiatu zen ezer erosi gabe.
Etxera ailegatu zenean bere amari erakutzi zion folletoa,Fatoumata pentsatu zuen Gazteizera bizitzera joan al zirela,eta Achmedi azaldu zion.
Achmed dirua lortzeko Gazteizera joan al izateko, baratzan artzen zuena egunean ,egun berberan joango zen azokara saltzeko.
Errelbeldeak ailegatzen zirenean itzasontzi batean sartzen ziren eta itsasora abiatzen ziren denbora horretan bere diru eta janari guztiarekin.
Fatoumata eta Jegdi joaten ziren egunero Sierra Leonako hiriburua hitzegiteko turista latinoekin erdera pixka bat menpetzeko.
Horrela hiru hilabete jarraitu zuten,300o dollar irabazi zituen Achmed denbora tarte horretan,lortu zuen diruarekin egazkin hiru bilete erozi zituen eta Gazteizera abiatu zen egazkinez.
Gazteizera ailegatu zenean aireportuan gelditu zen lehenengo egunak lo egitera.
Aireportuko guardiak konturatu ziren Achmed eta bere familia 3 egun zeramatela aireportuan lo egiten eta kalera bota zieten.
Kalean zeudenean txapazko txabola bat eraiki zuten Mendizorrotza auzoan.
Achmed lan bat lortu zuen Mendizorrotzako futbol zelaia mantentzen.Diru gutxi irabazten zuen baina balio zion alkiler bat ordaintzeko eta janaria erozteko.
Jegdi ikastola batera joaten zen eta euskera hizkuntza ikasi zuen oso azkar.Etxean zegoen Fatoumatari irakasten zion Euskera.
Dena ondo zijoan Sierra Leonako familia horretarako,baina egun batean Alaves futbol taldeko direktiba erabaki zuen Achmed lanetik bota zioten zelaia gaizki mantentzen zuelako.
Ez zutenez dirurik alokatzeko pisua, pisuko zuzendaria kaleratu zien.
Jegdi 18 urte zituen eta lan bat eman zioten etxeak egiten,Jegdi bere soldata basuarekin mantentzen zituen beri gurasoak.
Fatoumatari lan bat eman zioten ikastola bat garbitzen,diru horrekin berriro joan ziren pisu batera bizitzera.
Egun batean Jegdi lanean zebilean andamio batetik erori zen eta hil egin zen,enpresakoak bere aitei 6000 euro eman zizkioten bere semearen heriotzarengatik.
Fatoumata 65 urteetara ailegatu zen eta jubilatu egin zen ,pensioarekin Achmed eta Fatoumata bizi ziren 78 urteraarte.

HERRI KIROLAK LAPUEBLAN

Pasaden ostegunean, martxoak 17, Lapueblara joan ginen DBH3 eta DBH4ko ikasleak bertako ikasleekin herri kirol desberdinekin gozatzera. Gure Endika izan zen topaketa honen dinamizatzailea. Primeran pasa genuen.
El pasado jueves, 17 de marzo, los alumnos de DBH3 y DBH4 fuimos a Lapuebla para practicar diferentes herri kirolak junto con los alumnos de Lapuebla. Endika fue el dinamizador de este encuentro. Nos lo pasamos muy bien.

Japoniako lurrikarak

Josu Marcos

Japongo lurrikara

Jontxuren istorioa

JONTXU

Bazen behin, herri batean bizi zen mutiko bat. Oso txikia zen betidanik, eta herriko jendeak, Jontxu bezala ezagutzen zuen. Bera txikia zenetik bizi izan zen han, eta jendea zerbait arraroa gertatzen zela konturatzen hasi zen. Jontxu ez zen hazten.
Jontxu ere, gai horrengatik kezkati zegoen, eta horretarako irtenbide bat bilatzen hasi zen...
Herrian bizi zen mediku baten etxera joan zen, eta honek, hazteko edabe bat eman zion. Jontxu oso pozik bueltatu zen etxera, eta medikuak esan bezala, ohean sartu eta edabea tragu batez irentsi zuen. Momentu hortan ez zuen ezer sentitu baina gau osoa lo egin eta gero... 2.10m nehurtzen zituela konturatu zen. Ez zen hia atetik sartzen eta oso larriturik berriz medikuaren etxera bueltatu zen. Medikua, ezer ezin zuela esan zion, eta basoan zegoen sorgin batengana bidali zuen. Gau osoa pasa zuen etxea bilatzen, baina otsoak zeudenez zuhaitz batera igo zen gaua pasatzeko. Hurrengo goizean, oilu batek esnatu zuen, eta zuhaitzetik erortzean, lastozko etxe baten barruan erori zen. Han, Pertxenta deituriko sorgin bat zegoen, eta Jontxuk bere istorioa kontatzean, honek beste edabe desberdin bat eman zion, oraingo hau, Jontxu txikiagoa egiteko. Gertatutakoa berriz ez gertatzeko, Jontxu lo egitera gelditu zen sorginaren etxean. Urrengo goizan, buruko min izugarria zuela konturatu zen, eta Pertxentarengana gerturatzean, hau atzeraka bota zen beldurrez beteriko begiekin. Momentu batzuk geroago, Jontxu zela konturatu zen, eta ispilu batean begiratzeko esan zion. Jontxuk hori egin, eta sustu izuarria eraman zuen. Bakarrik burua txikitu zitzaion eta itxura beldurgarria zeukan. Pertxentak hortaz, ez zuen lagundu, eta kanpoaldean zegoen herri batean bizi zen amona batengana bidali zuen. Lau egun pasa ondoren, herritxo hortara iritsi zen. Nahiko txikia zen, baina ez zuen amonarik ikusi. Kalean jolasten zeuden mutiko batzuetara urbildu zen, eta amonarengatik galdetu zien. Mutilen artean zegoen neskatxa batek erantzun zion:
-Maritxu amona esan nahi duzu?
Jontxuk baietz esan zion, eta neskatxak, amona Maritxuren etxera joaten lagundu zion
Bidean nahiko luzea zenez, hitz egiten joan ziren, eta neska, Maitane deitzen zela esan zion, eta bera han bizi zela betidanik, eta Jontxu zergatik zebilen handik amona Maritxutaz galdetzen galdetu zion. Jontxuk bere istorio zoroa kontatu, eta biak oso lagunak egin ziren, baino amona Maritxuren etxera iritsi ziren, eta Maitane, bere etxera bueltatu zen korrika.
Jontxuk atea jo baino lehen, emakume oso zahar batek ireki zion atea, 150 urte zituela zirudien, eta gero enteratu zen bezala, gutxi gora behera ondo bideratua zegoen Maritxuk 142 urte zituela esan zion taberna batean zegoen gizon batek, Maritxu zen, eta bere istorioa entzunda zeukala esan zion, eta beretzat edabe bat zeukala, baina lehen zegoen bezala utziko zuela esan zion. Jontxuk, gustu handiz hartuko zuela esan zion, eta ohean sartu eta edabea edan zuen.
8 ordu lo egin ondoren, Jontxu txikitxoa zegoen berriz ohean, baina ez Maritxu amonaren ohean, baizik eta bere ohean. Dena amets polit bat izan zen. Baina Jontxu, zen bezala pozik izaten ikasi zuen.

Lurraren fenomenoak; Gertaerak.

Patricia Lozano eta Uxue Fernández-Andes Arbulu

Peroblaskoko Misterioa

-Pedro! Esnatu hemen daude eta.
-Nork, zer gertatzen da, zerez hitz egiten hari zara?
-Jadanik hemen daudela ezaten dizut, etxe honetatik atera behar gara horain edo gureak egin du.
-Ez dut ezeer gogoratzen benetan zer diozu?
-Dena bidean azalduko dizut, atzoko gaua ez zen izan lasaia.
"Dena atso gauean hasi zen, gu biok herritik genbiltza buelta bat hematen , bat batean Juana eta bere lagunak aurkitu genituen, eta beraiekin joan ginen."
-Horaindik ez duzu ezer gogoratzen?
-Ezer, ziria zartuko bazenidan bezala nago.
-Bueno segituko dut nire historioarekin.
"Errekaren ertsean jarri ginen horduan beraiek ezagutzen zuten mutil batzuk etorri ziren, txanoarekin eta edari batzuekin.
Juanaren lagunak Juana barne edaten hasi ziren eta zu ere artu zenuen botila bat bi zurrupada heman eta gero guztiak lurrera erori ziren. Nik ez nekienez zer egin zuk eskuen artetik hartu eta errekaren alboan dagoen etxetxora eraman nizun eta horretan nengoen bitartean bi mutilen aurpegia ikustera ailegatu nintzen eta gustiz erreta zeukala ikusi nuen hori ikustean lehen baino gehiago beldurtu nintzen eta ziztu bizian andik alde egin nuen zu nire eskuen artetan lo zeunden bitartean."
-Horain zerbait gogoratzen duzu?
-Bai horduan hemendik alde egin beharko dugu ezta?
-Nozki baietz atsoko lehiotik aterako gara.
-Bale konforme.
Bi minututan kanpoan geunden eta mutilan barruan, horduan korrika eta presaka andik hies egiten genuen bitartean errekaren albo batetik pasa eta mutil eta neska guztiak hor lurrean ikustean zerbait egin behar genuela pentsatu eta, hurbidu ginen.
Goizaren eguzkia ilunpetan usten zituen hoietako leku batzuen artean berriro etortzen ziren bi mutil haiek, eta eguzki izpi hoiekin batera mutiko guztiak altzatzen hasten joaten ziren eta konturatu nahi izan genuenean bi mutiko misteriotsu hoiek ez zeunden han.
Denek medikura joan ziren hea zer eman zieten jakitera eta guztiz sendatzera.
Nork ziren mutiko hoiek zergatik etorriko ziren gure bila eta gero eta gehiago intrigatzen didana zergatik zeukaten aurpegia guztiz erreta?

tecno

Zoroentzako ipuina

Gela ez da oso haundia, baina bai hotza eta aseptikoa. Sabaia altu samarra, han goitik zintzilika bonbila txiki bat, piztuta dagoenean botatzen duen argi horiskak adierazten digu paretak grisak direla, zoluko baldosak ere. Bi leihatila burdinhesitatik argi izpi bat sartzen da, bazterreko baldosak argituz, iluntasun pitin bat aldendu nahiean. Gelako ostilamendua txit eskasa da, zurezko aulki bi eta mahai haundi bat, burdinezko hankez eta formika xafla batez jantzirik, besaulkia paretaren kontra; eta azkenik, erregearen erretratuak eta gurutzeak apaintzen dute egonlekuaren soiltasuna. Ate metalikoari erantsitako burdinezko krisket haundi batek hersten du gela hau, eta hortik kanpo bi aldetan ate berdinez betetako korridore luzea hasten da. Beste gela horietatik irten litezkeen hotsak ez dira entzuten, beharbada paretak aski zabalak direlako.

Eguneroko moduan, ohiturari jarraituz, doktorea heltzen denerako jagole teknikoek gaixo eta beldurti itxurako gaztea ekarri eta esererazten dute aulki berezian. Hemendik aurrerakoa espeziala da, dena. Beso eta zankoak sokaz lotzeko modua, jagole teknikoen jantzia eta doktorearen uniformea ere txuria izatea, bularrean jotzeko eta zangoak astintzeko erabiltzen duten eskuoihal bustia ere txuria izatea, dena espeziala. Gaixo eta beldurti itxurako gazteak ez du jaterik nahi izaten ahotik derrigorrez sartzen dioten ahi more hori, eta orduan, jagole zaharrenak, gau guztiz loak hartu gabe eta goizaldean gure amak izaten duen aurpegi berbera daukan horrek, egurtzen du gogotik, ta astindu. Berehalaxe beste jagoleak ahoa tapatzen dio zapi txuri batez karraisika has ez dadin. Gaztea, koleratsu, bihurtzen, higitzen da, bortizki, baina alferrik noski. Eta horrelaxe hamabost bat minutu, tirabiraka, noizean behin zartatekoa, eta gaztea makaltzen da, baretzen zaizu, sosegatzen pixkanaka. Jagoleek gogor heltzen dute guztiz lasaitu arte. Azkenerako, neskazaharraren katua bapo beteta siesta orduko itzartzen den bezain mantso geratzen da.

Ailegatzen denean doktore nagusiak ez dakar gaixo eta beldurti itxurako gaztearen zauriak sendatzeko balioko lukeen ezer, magnetofoia da dakerrena eta jagoleek baiezkoa egiten diotenean burua makurtuz, martxan jartzen du zinta berehalaxe. Doktorea geldirik dago, mahai ondoan zutik, eta serio. Ile beltz eta kizkur, bizar apaindua, eskuak atzekaldean, zutik eta serio. Haren begirada gelaren hondoan galtzen da. Ez du inora begiratzen, konkretuki, edo bestela esanda, zertan ari ote den jakitea oso zaila da. Bere aurpegiak ez du ezer adierazten, pertsona serioa dela, besterik ez, eta haserre samar dagoela, akaso.

Ez duela nahi deusik entzun adierazi nahiean, gazteak keinu arraro bat egiten dionean, orduan bai, orduan doktorearen aurpegia pixka bat zimurtzen da, senti dezakeen gorroto eta mesprezu guztitik pittin bat erakutsiz. Hala ere, magnetofoian dabilen bere abotsa mundu zatar eta triste honetan inoiz izan den pertsonarik maitagarriarena dirudi.

Pertsona maitagarriaren abotsa, eta konturik politenetakoa magnetofoian. Abots eztitsua ipuin eder bat hasten da kontatzen, izugarri polita. Oi, ze gauza xarmantak esaten dituen! Jagoleak badakitenez ipuin hori zertaz den, irribarrez ari da elkarri begira. Horra hor zer egin dezakeen gauza bat askotan entzuteak!

Baina agian ipuin luzeak ezin daitezke beti egiazkoak izan. Dena ezin egia izan, alegia. Ipuin luzeak sinesgaitz bihurtzen dira, eta hori gauza penagarria baita. Penagarria tristea delako. Eta azkenerako gezur galantak bilakatzen dira. Apika horregatik ote da gazteari ez zaiola gehiegi gustatzen hitzaldi eder hori! Eta beraz horregatik garrasiak eta mutur itxusi hori berriro ere jo egiten diotenean. Kontu polit bat errefusatzen du, ez du nahi ezer entzun, eta kortesiak eskatzen duen lez hori ezin daiteke inola ere egin. Berriz ere oihuka berrasten da, hankaz gora lurrera erori orduko patatazakua bailitz. Eskerrak gelatik at ezin dela ezertxo ere aditu, are gutxiago somatu. Kanpotik inoiz ez da ezer aditzen. Kanpotik gauzek beti beste itxura daukate. Eskerrak ateak metalezkoak direla. Ez da ezer nabaritzen. Ez da ezer gertatzen.

Baina barruan doktorea guztiz haserraturik dabil. Gelatik gora eta behera zerbait esaten die jagoleei eskuak altxatuz. Gazteari hurbiltzen zaio begirada gogorra botatzen dion bitartean; eta berehala urruntzen da arrai ustel piloa usaindu balu bezain agudo. Batbatean mahaiko magnetofoia gelditzen du oso hiraturik.

— "Eraman ezazue, mesedez", esaten die orroka, jagole baten begiei tinko so eginez.

— "Bai, betikoa egin, bai".

Ia edozeinek esan lezake doktorearen abotsa eta magnetofoiarena guztiz ezberdinak ta zer ikusirik ez duten pertsonenak direla.

IPUINA

SAS-en HISTORIO LATZA

1941 zen eta Bretainia haundia bere SAS-ak (Special Air Service) Frantziara bidali zitusten Alemaniaren kontra borrokatzeko.

1941 Maiatzaren 2
Gaur bertan Johan kapitania ezan digu biar bertan Frantziara joango garela Nazien kontra borrokatzeko.Ni ez naiz oso pasik jarri zeren eta duela 2 egun SAS-eko 20 soldadu bidali zituzten Frantziara eta oraindik ez dakigu ezer beraietaz denak ilik daudela ezaten dute nik ez dut uzte hori baina parte batez ezaten dutenarekin nago.Duela 2 ordu fusila garbitzen bukatu dut eta ez zait asko kostatu zeren eta duela aste bat garbitu nuen orduan gelditu zaizkidan 2 orduak hau idazten eman ditut espero dut biar dena ondo ateratzea eta egazkinetik botatzen garenean azpian ez egotea metralletako kanpu bat edo kanpu minatu bat.

1941 Maiatzaren 3
Dena oso gaizki atera da bakarrik ni Johan kapitania,Jony sargentua eta Richard caboa gelditzen gara,Egazkinetik bota gienen eta oso ondo egin genuen parakaidas gustiak ondo ireki ziren baina bat batean alarma bat entzun genuen eta guri tiraka hasi ziren orduan gure 16 lagunak il dira eta bakarrik Johan,Jony,Richard eta ni gelditu gara,denak oso beldurtuta gaude zeren eta bakarrik bost gara eta aurkitzen badigute ez dugu asko iraunduko zeren eta munizio kaxa Naziak artu dute,bakarrik 4 fusil eta metraieta bat eta 2 ordurako munizioia daukagu.Baina gehien kezkatzen didana da biar irrati baten bila joango garela eta oso seguru egon bear gara,nori ezkatzen diogu zeren eta nazia bada gureak egingo du eta ez dugu ezer iraunduko beraien kontra.

1942 Maiatzaren 4
Dena oso ondo atera zaigu,Adam-nen eta Adriana-ren etxean gaude,oso ondo aukeratu dugu etxea zeren eta leku bat lo egiteko eman digute eta irrati bat dugu.Kapitania duela 2 ordu SAS-eko buruzagiarekin hitz egin du eta ezan duenez 2 egunetan egaizkin bat etarriko da gu artzera baina ezan digu bakarrik 2 minutu izango dugula egazkian zartzeko zeren eta Nazien indarrak asko aunditu dira eta ezin dugu egazkin bat galdu momentu onetan.

1942 Maiatzaren 5
Nazi nazkagarriak gaur bertan geuden etxean zartu dira eta etxetik joan gara,baina basoan zartzen ari ginenean 2 nazi arurkitu ditugu eta tiroka hasi gara,bi naziak il ditugu baina Jony-ri tiro bat eman diote eskumiturrean eta orain ezin du borrokatu.Tamalgarria da espedo dut biar dena ondo ateratzea.

1942 Maiatzaren 6
Ez nago oso pozik zeren eta bakarrik ni eta Jony iritzi gara etxera.Hatso bakarrik ordu bat gelditzen zenean egazkina etortzeko 5 nazi ikuzi gaituzte eta tiroka hasi dira,orduan Richard il dute baina gu armak artu eta bostak il ditugu,baina ori ez da egia zeren eta Johan joan da Nazien armak eta munizioia artzera baina orduan nazi bat anketik artu eta pum estanda egin du Joharekin,nazi ori granada bat zeukan ezkuan,Japoniarrak bezalakoa zen.Biar bere funeralera joango naiz eta pesamea emango diot bere emazteari.

Diego Sanchez Amelibia

Ikastolako istripua

Gaur, martxoaren 17an ikastolako autobusak istripu bat izan du.

Ikastolako autobusak, "autoyon", istripu bat izan du kamioi baten kontra. Zortez ez da ezer gertatu. Ikasle gehienak ez dira konturatu, Acai Erha, gidariak autobusa gelditu duen harte. Ikastolako ikasleak, Lapueblako ikastolinpiadetatik zetozela, errepide estu batean, autobusa eta kamioi bat pasatzen sailatzean, bi ispiluek talka egin dute. Ez dira puskatu, baina ikasleak pixka bat astoratu dira, gertaera horrek autobusa gelditzea erakarri duenean. 15 minutu egon dira geldirik errepidean, eta bitartean kotxe pare bat albotik pasa eta begiratzera geratu dira.
Horregatik izan ezik, eguna nahiko lasaia izan da.

HERRI KIROLAK LAPUEBLAN

San Bizente Ikastolako eta Assa Ikastolako D.B.H-ko hirugarren eta laugarren mailak aritu dira herri kiroletan.

Martxoaren 17an, San Bizente Ikastolako D.B.H-ko ikasle nagusiak joan dira Lapueblara herri kirol batzuetara jolastera.

Bertan, Lapueblako Assa Ikastolako ikaleekin aritu dira, ekintzak Lapueblako frontoian izan dira, frontoi haundi, ondo prestatua eta polit batean.

Hainbat jolas egin dira: Sokatira, zapitzoaren jolasa, lokotzen jolasa eta Euskal Herriko beste hainbat jolas tipikoak.

Giro oso ona egon da bi ikastolen artean, euskara asko entzun da, beraz helburua bete egin da, urrengo urtean errepikatzeko modukoa izan da.

ISTRIPUA

Gaur denok dakizuenez DBH3 eta DBH4garren mailako ikasleok Lapueblara joan gara ikastolinpiadak jolastera, bueltatzean Acai-erjaren autobusean.
Buelta itxi batean autobusaren erretrobisorea kamio baten erretrobisorearekin txokatu eta kamioiaren erretrobisorea apurtu da .
Txoferra bi aldiz pentsatu gabe autobusa gelditu eta jeitsi da ea zer gertatu den ikustera horduan txoferra eta kamioia gidatzen zuena hitz egin dute tenpora luzez bukatu eta ziztu bizian txoferra autobusera bueltatu eta Oionera eraman gaitu, ezkerrez ez dela ezer gertatu ze kamioia autobusaren kontra talka egin ezkero.....
Bueno ez da ezer gertatu eta kitxo.



Gaspar Illoro

2011-03-17

Ostegun honetan, San Bizente ikastolako DBH-3 ko ikasleak joan gara Laugarren mailakoekin herri kirolak egitera Lapueblan Assa ikastolakoekin. Bidaia ez zen oso luzea izan ezta nahiko astuna. Frontoian haiegatzerakoan, Soin Hezkuntzako irakasleek taldetan banatu gaituzte Ikastola bakoitzekoei eta hasi gara jokuekin. Joku asko zeuden, eta guztietan parte hartu behar zen (talde bakoitzeko bi neska eta bi mutil). Egon diren jokuak izan dira: Lokotsak, zaku-lasterketa, zapitxoa, soka-tira, eta hainbat joku gehiago, baino joku guztiak Euskal Herrian tipikoak ziren. Bukatzerakoan eta momentu horretan ondo pasatzean lagunekin, Oionera bueltatzerakoan, autobusean gindoazela, autobusak kamioi bat jo du erretrobisorean eta puskatu du zati bat. Momentu horretan denak autobusean iskanbila sortzen hasi ginen, eta batez ere tontoarena egiten. Txoferra jaitsi ondoren beste gidariarekin hitz egiteko eta bueltatzean, ez da ezer gertatu, beti bezala, tontoarena egiten jarraitu dute batzuk.


UNAI YESA

ACAIREN ISTRIPUA

Gaur Martxoak 17an herri kirolak izan ditugu Assa ikastolaren ahurka jolastu dugu eta oso ondo pasa dugu guztiekin.

Jolas guztietan parte izan dut sokatiran izan ezik eta azkenean irabazi egin dugu.

Bueltatzean errepide estu batetik igaro gara eta kamioi bat igaro da gure albotik eta gure autobusa kamioiaren erretrobisoaren aurka jo dugu eta Acai berarekin hitz egitera jeitsi da berarekin hitz egiteko asmotan eta 10 minutu eta gero berriro Oionera bueltatu gara.

Ikastolara iristerakoan Eugenio fruta eskaini digu eta patioan igaro dugu Euskera ordua iritzi arte.

Aratz Gamarra

Irtera eguna

Gaur DBH 3. eta 4. mailakoak Lapueblara joan gara herri kirolak egitera ,Assa ikastolakoekin.
San Bizente ikastolakoak lehenengo ailegatu gara eta Endika Zinkunegirekin topatu gara.
10 minutu beranduago Assa ikastolakoak agertu dira.
Ez gara ia harremanatu bi ikastolakoak ,bakarrik neskak.Hasteko ordua zenez jolasak hasi dira.

Probek ez zeukaten zailtasunik ezta emoziorik .
Probek bukatu direnean autobusera joan gara ikastolara bueltatzeko.
Assatik pasatzen geundenean gure autobusa talka egin du kamioi batekin.
Orain idazki hau egiten ari gara klaseko eguna bukatzeko.

Marcos

ACAI ERHA-REN ISTRIPUA

ISTRIPUA

Denok dakigunez 3 eta 4 DBH-eko ikasleak istripu bat izan dugu La Pueblatik etortzen ari ginenean.Eta hau orrel gertatu da:

-Denok autubusean sartu ginen eta bide orduan bide sarrean eta estuan sartu ginen.Bide sarra bukatzen ari zenean kamioi bat sartu zen bidean eta istripu bat izan genuen zereneta kamioiaren retrobisorea autobusaren retrobisorearen kontra jo zuen ,utobusa gelditu zen eta Acai geitzi zen autobusetik.Orduan kamioiaren gidariarekin hitz egiten hasi zen,orduan talde bat geitzi ginen eta ikusi genuen kamioiaren retrobisorea hia apurtuta zegoela,orduan Acai ikusi zigun eta autobusera igotzeko ezan zigun.Denbora bat pasa eta gero Acai igo zen eta bidea garraitu genuen.

Diego Sanchez Amelibia

Beldurra

Beldurra, beldurra bizitzaren
egoera edo sentimendua da.
Sarritan izaten dugun
sentimendua,
baino atzegina ez dena.
Gizakia beldurra
saiesten saiatzen da,
baina naiz eta saiatu,
gehienetan ezin lortu.


Javier Hermosa Ceballos

BELDURRAREN POEMA

Beldurra da
gizakion sentimendua
txarrenetik-txarrena.
Beldurra da sentimendu garratza,
hotzikara senti dezakezu
zure bizkarretik gora igotzen dena
arrizkuan zaudenean
sortzen zaizuna.


Aratz Gamarra

BEEEEEEE

Beldurra izaten denean
burura hainbat pentsamendu ailegatzean,
ikara gure bihotzaren aibadura handitzerakoan,
izerdi egiten hasten gara,
gure begirada urduri mugitzen da.
Ezpainak eta eztarria lehorrak,
baita hatzak izoztuak.
Gure gorputza mugitzeko nahian
eta ezinezkoa denean
hori da beldurra izaten denean,
bizitzen den egoera.

Larritasuna da beldurraren bigarren izena.
Inoiz ez dira banatzen, beti batera.
Baino beste lagun batekin ere,
hari Ikara deitzen diote.

Zer da Beldurra?

Gaur altzatzean
beldurra zer den galdetuz...
aita esan dezadakezu
beldurra zer den?
Noski, beldurra ez da egoera bat
sentimendu bat baizik,
sentitzen dena
gehien maite dozun
pertsona galtzeko
harrsikua duzunean.
Ama esan dezadakezu
beldurra zer den?
Jakina, beldurra ez da
zeozer inoiz ez lortzea
orain duzuna galtzea baizik.
Aitona esan dezadakezu
beldurra zer den?
Nik ez nuen beldurra sentitu
zure aitaren ,
Orain bakarrik hiltzeko
beldurrarekin bizi naiz.
Eta zu esan dezadakezu
belduura zer den?

BELDURRA

Jendea iluntasunari beldur dio
iluntasuna pertsona beldurtiei
beldurra pertsona ilunei.

Josu Zabala Marañòn

BELDURRAREN POEMA

BELDURRA

Beldurra betiko sentimendua
Jaio zinetik ezagutzen duzuna
Guztoko en duzun sentimendua
Inoiz gustoko ez duzuna izango
Galduko ez duzuna
Eta hil arte izango duzuna

Diego Sanchez Amelibia
D.B.H.3

Beldurra

Beldurra kentzen ikastean
hizkuntza berri bat zurenganatzen duzu.
Gaizki etorritako hotzikarak daude
begiak itxiak daudenean ilunpean
itzal ezberdinak
nahita zure orman jartzen direnak
edo forma arraroak jartzen direnean
makurtzen zara mugitu gabe
jakin ezin diren beldurrak
gau baterako hurbiltzen zaizkizunen mamuetatik.

Marcos DBH 3

BELDURRA

Beldurra sentitzen dugunean
oso sentimendu txarra zureganatzen dugu.
Batzuetan urduri jartzen gara,
beste batzuetan lasaitzea aukeratzen dugu.
Mota askotako beldurrak daude:
urduri jartzen zaituztenak,
negarraraztea eragiten zaituztenak...

Guztietan gaizke pasatzen da
baino bukatzerakoan
guztiok oso ondo
sentitzen gara, bakardadean.

Lasaitasun handia nabaritu,
eta horretaz aparte poza,
asko gozatzen da.

Baino, asko iratuten badu,
eta gaizki pasatzerakoan,
zoratu ahal gara,
eddo zure bizitzarekin akabatzea...


UNAI YESA
DBH 3ko Ikaslea




Ikaslea.

BELDURRA

Beldurra sentitzen dugunean,
sentimendu ezkor bat geureganatzen dugu.
Beldur ikaragarriak daude,
etxean ilumpetan soinu bat entzuten dugunean bezala.
Beldur enpatikoak daude,
misteriozko pelikula bat ikustean sentitzen ditugunak.
Beldur zoroak,
gauean kalean gaudenean, norbaitek jarraitzen gaituela pentsatzen dugunean.
Fobiazko beldurrak,
armiarma beltz eta handi bat ikusten dugunean,
Sustozko beldurrak badaude ere.
norbait, soinurik egin gabe gerturatzen zaizunean
Eta azkenik, iraganezko beldurrak,
maite dugun norbaiti zerbait pasatzeari beldurra diogunean

Eta zuk zeri diozu beldurra??


Patricia Lozano Ibargoien
D.B.H3

Beldurra....ala lotsa?

Beldurra sentitzen duzun bakoitzean,
gorputz barnean zerbait arraroa nabaritzen da.
Zure barruan zehar zerbait mugitzen da etengabe,
eta hori pentsatzeari ezin diozu utzi.
Norbaitenganako beldurra dago;
Norbait hurbiltzen hasten zaizunean,
sabelean nabaritzen den inurri mugimendua.
Eta Zerbaitenganako beldurra;
Zerbait egingo duzunean sentitzen duzun egoera hori.
Batzutan, lotsa de sentitzen duguna,
jendearen aurrean gaudenean.
Nahiz eta jendeari isladatu beldurra dela
benetan sentitzen hari garena.

UXUE FERNÁNDEZ-ANDES ARBULU
D.B.H. 3

BELDURRA!!

Beldurra zer den dakizue?
Beldurra sentipen antzekoa da
txiki txikitatik sentitzen duguna
den denok sentitu gara noizbait beldurtuta
ez da arritzekoa
beldurra guztiei beldurtzea.
Ez ezagutzen beldurtzen gaitu
eta hori txarra dela uste baitut
beldurra sentitzean atentzioa joaten da
eta ezagutzen ez duguna harraroa
ikustea normala da.

Gaspar Illoro DBH3

Etorkizunari Begira

Nik gure etorkizuna ez dut midu batera edo bestera ikusten, bakoitza bere etorkizuna sortzen hari da, giten ari den akzioekin, hori bai batzuk besteak baino hobeto prestatzen dute haien etrokizuna.

Gaur egun, gizartea oso ondo ez dagoenez, nire ustez gazteok ikasten jarraitu beharko genuke, lan postu on bat lortzeko eta langabezian ez geratzeko, horrekin gure etorkizuna lantzen egongo ginateke... Beste batuzk aldiz, zortea ez dutelako izan edo dena delakoa, oso etorkizun beltza lantzen ari dira...

Baina azkenean guztiok nahi dugu etorkizun ona izan eta horretarako nahiko baikorrak gara, guztiok lortu nahi dugu oso etokizun polita eta perfektua, baina hori gogo barik, oso zaila da....

Laburbilduz, gaurko gazteak abantai asko ez ditugunez, ikasten jarraitu behako genuke eta etorkizunarentza hobeto prestau. Hala ere, gure gizartea krisisan dagoenez,, hori dena ez dago gurea eskuetan...

Etorkizunari Begira

Ni Gaspar izeneko Oiongo ikastolako ikasle bat naiz eta nik beti nahiz baikorra gertatzen zaizkidan gauzekin, baina etorkizunari begira egia ezaten badizuet ez naiz oso baikorra.

Nire ustez guri tokatuko zaigu krisi garai ontatik ateratzea adibidez, eta hori ikerlariek diotenez ez da izango lan erraza krisias aparte badaude hainbat gauzarekin piskat beldurtuta, adibidez zer gertatuko da kontaminazioarekin horrela zegi ezkero mundua akabo, edo Afrikan gertatzen ari diren hainbat gauzekin, denetarik dago baina horain nire ustez horaina bizi behar dugu horaina joaten delako eta konturatu nahi zarenean iragana bakarrik geratzen zaizu.

Horregatik nik ez nago oso kezkatuta bahina ez nahiz batere baikorra guri tokatuko zaigun etorkizunarekin.

Gaztea, adina ala sentimendua...

ETORKIZUNARI BEGIRA

Nire ustez, gazteon etorkizunaren kolorea, grixa da.
Gauzak nola dauden kontuan hartua ( krisi egoera eta horrelakoak), etorkizuna, ez dela oso argi ikusten iruditzen zait. Horrela jarraituz gero, gazte gehienok gaizki bukatuko dugula pentsatzen dut. Beti etorkizunean begira gaude, baina ez gara konturatzen, orainean esfortzatu behar garela. Gauzak ez direla guk nahi ditugun bezala aterako gehienetan, eta nik uste dut, horretarako prest egon beharko gintezkela, eta gehienok horretarako ez gaudenez prest, etorkizuna gainean eroriko zaigula

.